Pliszka siwa ( Motacilla alba), bo o niej mowa to dosyć pospolity ptak z rodziny pliszkowatych. Ma szeroki zakres występowania; zamieszkuje Europę i Azję, a także Afrykę północną.

W naszym parku, w okresie wiosenno- letnim Pliszkę można spotkać na każdym kroku, szczególnie w pobliżu strumienia, gdzie brodzi sobie poszukując pożywienia. Nie jest zbyt płochliwa, a jej znakiem charakterystycznym jest poruszanie się po ziemi jednocześnie ruszając ogonkiem w górę i dół. Głównym jej pożywieniem są owady, tj: komary, muchy, małe motyle, chrząszcze, które łapie nad wodą. Jest ptakiem migrującym, na okres zimowy szykuje się pod koniec jesieni; pierwsze odloty są w połowie października. Pliszka przenosi się w rejony w okolicy Morza Śródziemnego po Afrykę, skąd wraca na początek kwietnia. Po powrocie z zimowisk Pliszki szykują się do toków; dobierają się w monogamiczne pary i zajmują miejsca w których założą gniazda. Należą do ptaków które energicznie bronią swojego terytorium, nie tylko podczas lęgów.

Swoje gniazdo lokują nieraz w dość nietypowych miejscach; pod belką na moście, pod strzechą, pod korzeniami drzew, na skarpach, w norach nad wodą, a czasem nawet na ziemi. Ma ono czarkowaty kształt, a budulcem jest sierść ( końska lub psia), gałęzie,mech, liście oraz łodygi roślin. Para Pliszek wspólnie wybiera miejsce do lęgu, oraz razem buduje gniazdo. Między kwietniem a sierpniem ptaki wyprowadzają zwykle 2- 3 lęgi.
Pliszka siwa jest bardzo gorliwa jeśli chodzi o patrolowanie swojego lęgowiska; potrafi robić to nieustannie odpędzając intruzów oraz przedstawicieli swojego gatunku.
Pod koniec lata ptaki zaczynają pierwsze przygotowania do zimowej wędrówki, zwykle grupując się w większe stada i wspólnie zajmując określone terytorium.
W Polsce gatunek ten objęty jest ścisłą ochroną.