Spiraea japonica ‘Goldmoud’

Krzew wysokości do 0,6 m , o wzniesionych pędach. Liście duże, jajowato-wydłużone, na wierzchołku ostre, krótkoogonkowe, na brzegach podwójnie piłkowane, od spodu szarozielone i w młodości wzdłuż nerwów delikatnie owłosione, intensywnie żółte przez cały okres wegetacji. Kwiaty różowe, zebrane w szerokie, płaskie baldachogrona wyrastające na tegorocznych pędach. Kwitnie w czerwcu-lipcu.

Krzew wytrzymały na mrozy i dość wytrzymały na suszę. Wymaga częstego przycinania, bo tylko tedy szeroko rozrasta się i obficie kwitnie. Dekoracyjny w okresie kwitnienia i jesienią podczas przebarwiania liści. Najlepiej rośnie w pełnym słońcu.

opis pochodzi z “Drzewa i krzewy”, Władysław Bugała, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 2000

Physocarpus opulifolius

Krzew silnie rosnący, wysokości do 3 m, szeroko rozgałęziony, starsze gałęzie łukowato rozchylające się na boki. Długopędy nagie. Liście 3-5 klapowe, piłkowano-ząbkowane, nagie. Kwiaty białe lub różowe, pręciki purpurowe. baldachogrona wielokwiatowe średnicy 3-5 cm. Kwitnie w maju-czerwcu.
odm. ‘Luteus’ (odm. żółtolistna). młode liście wiosną jasnożółte, w lecie zielonożółte, należy sadzić w miejscach nasłonecznionych
odm. ‘Diabolo’ odmiana o liściach ciemnozielono-purpurowych, dobrze rośnie w słońcu, ale najlepiej w półcieniu.

Krzew bardzo wytrzymały na mrozy i suszę, szczególnie cenny przy zadrzewianiu gleb uboższych, piaszczystych i gliniasto-piaszczystych.

opis pochodzi z “Drzewa i krzewy”, Władysław Bugała, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 2000

Potentilla fruticosa ‘Goldfiger’

Krzew wysokości do 1,5 m, zwarty, o regularnym, kulistym pokroju, starsze gałązki pokryte postrzępioną, czerwonobrunatną korą. Młode pędy jedwabisto owłosione. Liście złożone (5-7), jasnozielone. Listki wąsko eliptyczne, całobrzegie, mniej lub bardziej jedwabisto, obustronnie owłosione. Kwiaty cytrynowożółte, o szerokich, płasko rozpostartych płatkach, osadzone pojedynczo lub po kilka. Kwitnie od końca maja do września.

Krzew bardzo wytrzymały na mrozy i na suszę. Najlepiej rośnie na glebach lekkich, piaszczystych i gliniasto-piaszczystych. Wymaga pełnego nasłonecznienia. Dobrze znosi warunki miejskie.

opis pochodzi z “Drzewa i krzewy”, Władysław Bugała, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 2000

Weigela florida ‘Prupurea’

Krzew wysokości do 3 m, szeroki z łukowato przewieszającymi się gałęziami. Pędy owłosione. Liście eliptyczne, krótko zaostrzone, z wierzchu nagie, od spodu na nerwach gęsto owłosione, ciemnobrązowe. Kwitnie w maju – czerwcu. Kwiaty ciemnoróżowe, lejkowate.

opis pochodzi z “Drzewa i krzewy”, Władysław Bugała, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 2000

Syringa meyeri

Krzew słabo rosnący, wysokości do 1,5 m, o bardzo regularnym, kopulastym pokroju, gęsto ugałęziony. Młode pędy cienkie, owłosione, starsze nagie. Liście jajowato eliptyczne, po spodem na nerwach owłosione. Kwiaty drobne, fioletowe, z bardzo cienka rurką korony, w gęstych wiechach. Kwitnie bardzo obficie w końcu maja lub początku czerwca, powtarza kwitnienie jesienią.

W Polsce wytrzymały na mrozy i bardzo efektowny w okresie kwitnienia. Sadzić w miejscach nasłonecznionych. Wymaga gleb o umiarkowanej żyzności, dostatecznie wilgotnej, zasobnej w związki wapnia.

opis pochodzi z “Drzewa i krzewy”, Władysław Bugała, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 2000

Cotinus coggygria ‘Royal Purple’

Krzew szeroko rozgałęziony, wysokości 3-4 m. Pędy nagie. Liście opadające na zimę, pojedyncze, całobrzegie, nagie, szerokoeliptyczne, na wierzchołku zaokrąglone, ciemno purpurowe, jesienią jaskrawoczerwone. Witnie w końcu maja. Po przekwitnieniu szypułki kwiatów niedorozwiniętych i męskich pokrywają się piórkowatymi purpurowymi włoskami, przez co cały owocostan staje się puszysty.

Bardzo wytrzymały na niskie temperatury i suszę. Najlepiej rośnie na glebach bogatych w wapń, na ciepłych, słonecznych miejscach.

opis pochodzi z “Drzewa i krzewy”, Władysław Bugała, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 2000

Chaenomeles x superba ‘Elly Mosel’

Pokrój krzewu wyprostowany, o sztywnych i ciernistych gałęziach. Liście opadające na zimę, pojedyncze, ostro piłkowane, z dużymi przylistkami. Kwitną wcześnie przed rozwojem liści (kwiecień – maj). Kwiaty ognistoczerwone, średniej wielkości, krzew rośnie silnie, kwitnie obficie.

Krzew nieco wrażliwy na niskie temperatury. Rośnie dobrze na każdej uprawnej glebie, najlepiej żyznej, przewiewnej i wapiennej. Wymagają miejsc słonecznych i osłoniętych od mroźnych wiatrów.

opis pochodzi z “Drzewa i krzewy”, Władysław Bugała, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 2000

Spiraea x vanhouttei

Krzew wysokości do 2 m, szeroki, obficie ugałęziony, o pięknie, łukowato wyginających się gałęziach. Liście jajowato-rombowate, karbowano-piłkowane, z wierzchu ciemnozielone, od spodu sinozielone, nagie. jesienią liście przebarwiają się na żółto i pomarańczowoczerwono. Kwiaty w pączkach miedzianobrązowe, rozkwitłe, czysto białe. Kwitnie w maju-czerwcu.

Krzew wytrzymały na mrozy i dość wytrzymały na suszę. Bardzo wytrzymały na zanieczyszczenia powietrza. Wymaga miejsc słonecznych.

opis pochodzi z “Drzewa i krzewy”, Władysław Bugała, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 2000

Rhododendron

Rodzaj Rhododendron przyjęło się dzielić na 2 grupy (podrodzaje):
1) różaneczniki właściwe – liście zimozielone
2) azalie – liście opadające na zimę lub półzimozielone
Krzewy o liściach zielonych, pól zimozielonych lub opadających na zimę, ustawionych skrętolegle, często skupionych rozetkowo na końcu pędów. Blaszki liściowe zwykle całobrzegie, nagie lub owłosione, często pokryte również gruczołkami lub łuskami. Pączki zróżnicowane na liściowe i większe kwiatowe. Kwiaty różnobarwne, często duże i okazałe, zebrane w szczytowe kwiatostany. Różaneczniki azalie zawdzięczają swoją popularność okazałym, barwnym kwiatom i ich obfitości. Okres kwitnienia przypada w Polsce na drugą połowę maja i początek czerwca.
W Polsce możliwości uprawy tych krzewów są mocno ograniczone surowymi zimami, niedostateczną ilością opadów i niekorzystnym ich rozkładem w ciągu roku. Wytrzymałość różaneczników i azali na niskie temperatury jest bardzo zróżnicowana. Azalie są na ogół dość wytrzymałe. Różaneczniki właściwe natomiast są przeważnie wrażliwe na niskie temperatury, a wiele odmian i gatunków w ogóle nie wytrzymuje naszych warunków klimatycznych. Krzewy rozwijają bardzo płytki, lecz gęsty i zwarty system korzeniowy, złożony z drobnych korzonków, utrzymujących silnie bryłę korzeniową, dlatego Rosiny bardzo reagują na przesuszenie wierzchniej warstwy gleby. Dlatego różaneczniki wymagają wysokiej i stałej wilgotności powietrza i gleby. Bardzo niebezpieczne są dla nich okresy suszy letniej oraz suche, bezśnieżne zimy z mroźnymi wiatrami. Najodpowiedniejsze są stanowiska osłonięte od wiatrów. Różaneczniki właściwe wymagają ponadto ocienienia. Azalie wymagają na ogół stanowisk słonecznych, lecz także osłoniętych od mroźnych i suchych wiatrów. Niemal wszystkie różaneczniki i azalie wymagają gleb o odczynie kwaśnym (pH 4.0-5.0), torfiastych lub mineralnych z dużą zawartością próchnicy i dostatecznie wilgotnych. Najodpowiedniejsze są gleby z natury kwaśne, torfiasto-piaszczyste lub gliniaste na podłożu kwaśnej skały, przepuszczalne i umiarkowanie wilgotne. Krzewy te źle rosną, chorują i giną na glebach wapiennych, jałowych i suchych, ale także podmokłych, zbyt ciężkich i nieprzepuszczalnych. Różaneczniki, i w mniejszym stopniu, azalie są wrażliwe na zanieczyszczenie powietrza sadzami i pyłem.

opis pochodzi z “Drzewa i krzewy”, Władysław Bugała, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 2000

Forsythia x intermedia

Krzew wysokości do 3 m, rozrastający się szeroko. Długopędy oliwkowożółte, liście eliptyczne lub wąsko jajowate, na silnych długopędach. Kwiaty obupłciowe, żółte, osadzone na krótkich szypułkach. Ukazują się wczesną wiosną, przed rozwojem liści, w marcu-kwietniu.

Forsycja wymaga dość żyznej, świeżej i dostatecznie wilgotnej gleby, raczej piaszczystej, luźnej niż ciężkiej i gliniastej. Źle rosną na glebach zachwaszczonych, a zwłaszcza zadarnionych, podmokłych i zimnych. Są wrażliwe na suszę, natomiast bardzo dobrze rosną w warunkach miejskich. Wymagania w stosunku do światła niewielkie.

opis pochodzi z “Drzewa i krzewy”, Władysław Bugała, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 2000

Betula nana

Niski, słabo rosnący krzew, o cienkich, wyprostowanych lub pokładających się pędach, w młodości omszonych, starszych pokrytych ciemnobrązową korą. Liście okrągłe, bardzo drobne, z wierzchu ciemnozielone i połyskujące, w czasie rozwijania się na wiosnę lepkie. Brzeg liści nierównomiernie, tępo ząbkowany.

Gatunek preferuje gleby torfowe, ale dobrze rośnie na każdej glebie uprawnej. Pod całkowitą ochroną.

opis pochodzi z “Drzewa i krzewy”, Władysław Bugała, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 2000

Cornus alba

Krzew dorastający się do 3m, bardzo szeroko rozrastający się. pędy i starsze gałęzie jaskrawoczerwone, błyszczące, szczególnie intensywnie zabarwione w zimie. Młode pędy w lecie pokryte silnym nalotem. Liście jajowate lub jajowato-eliptyczne, od spodu sinozielone. 6 par nerwów bocznych. Jesienią liście przebarwiają się na brunatno czerwono. Kwiaty żółtawobiałe, w niewielkich, płaskich baldachogronach. Kwitnie w maju – czerwcu, a następnie powtarza kwitnienie aż do jesieni.

Gatunek wytrzymały na mrozy i mało wymagający w stosunku do gleby. Najlepiej rośnie na glebach wilgotnych, nawet podmokłych, torfiastych, jednocześnie jest dość wytrzymały na suszę. Znosi zanieczyszczenie powietrza, wymaga pełnego oświetlenia.

opis pochodzi z “Drzewa i krzewy”, Władysław Bugała, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 2000

Corylus maxima

Krzew wysokości do 4 m. Młode pędy gęsto, szczeciniasto owłosione. Liście szeroko jajowate, z wyraźnie zaznaczonymi, małymi klapami, krótkoogonkowe, często czerwonawe.

Wrażliwy na niskie temperatury. Mało wymagający w stosunku do gleby, bardzo odporny na suszę. Nosi ocienienie, lecz równie dobrze rośnie na miejscach słonecznych.

opis pochodzi z “Drzewa i krzewy”, Władysław Bugała, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 2000

Syringa vulgaris

Krzew lub małe drzewo wysokości do 5-8 m, Pędy nagie, zielonkawoszare. Liście szeroko jajowate lub sercowate. Kwiaty o silnym, przyjemnym zapachu, zebrane w luźne wiechy. Kwitnie w maju.

odm. ‘Krasawica Moskwy’ kwiaty duże, pełne, ze słabo rozchylonymi płatkami, w pączkach różowolila, rozwinięte różowo perłowe, przekwitające prawie czysto białe. Wiechy duże, bardzo okazałe.

Krzew bardzo wytrzymały na suszę, o małych wymaganiach glebowych, najlepiej rośnie na glebach dość żyznych, głębokich, łatwo nagrzewających się i zasadowych.

opis pochodzi z “Drzewa i krzewy”, Władysław Bugała, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 2000

Hydrangea

Krzewy swobodnie rosnące, rzadziej pnącza , o liściach opadających na zimę, ustawionych naprzeciwlegle, ostro piłkowanych, czasem klapowanych. Pędy pokryte łuszczącą się korowiną. Kwiaty drobne, obupłciowe, zielone, białe, niebieskie lub czerwonawe, w płaskich baldachogronach lub w stożkowatych wiechach. Znanych jest około 23 gatunków oraz bardzo liczne odmiany. Niektóre gatunki są dość wytrzymałe na niskie temperatury. Wiele pięknych i dekoracyjnych hortensji wymaga jednak łagodnego i wilgotnego klimatu. Mogą one być w Polsce uprawiane tylko w najcieplejszych regionach i pod warunkiem odpowiedniego zabezpieczenia na zimę (H. ogrodowa i jej odmiany). Hortensje wymagają żyznej, próchnicznej, świeżej i dostatecznie wilgotnej gleby, najlepiej o słabo kwaśnym odczynie. Są bardzo wrażliwe na suszę. Źle rosną na glebach suchych i w miejscach silnie nasłonecznionych, natomiast znacznie korzystniejsze są dla nich stanowiska w półcieniu.
Hortensja ogrodowa Hydrangea macrophylla – krzew do 1m, kwiaty płodne różowe lub fioletowo niebieskie, rzadziej białe, płonne duże, o ząbkowanych działkach, również fioletowo niebieskie lub różowe. Kwiatostany u form z kwiatami płonnymi kuliste, z kwiatami mieszanymi płaskie i szerokie. Kwitnie w czerwcu i lipcu.
Hortensja bukietowa Hydrangea paniculata – w Polsce krzew do 2,5m, kwiaty w dużych, ulistnionych, szczytowych, stożkowatych wiechach długości 8-25cm. kwiaty płonne białe, w miarę przekwitania różowieją. Kwitnie w sierpniu i we wrześniu.
Hortensja dębolistna Hydrangea quercifolia – krzew wysokości do 1,5m, liście duże, jajowate, o 5 nieregularnych, tępych klapach, jesienią czerwono zabarwione. Kwiaty białe, w dużych, szczytowych wiechach z licznymi kwiatami płonnymi. Kwitnie w lipcu i sierpniu.

opis pochodzi z “Drzewa i krzewy”, Władysław Bugała, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 2000

Sorbaria sorbifolia

Krzew wysokości do 2 m, szeroko rozrastający się za pomocą odrośli. Pędy grube, wyprostowane, nagie, jasnobrązowe, z pomarańczowo zabarwionym rdzeniem. Liście złożone (9-21) z siedzących listków. Listki jasnozielone, lancetowate lub jajowatolancetowate, zaostrzone i silnie zwężone na wierzchołku, ostro, podwójnie piłkowane, nagie lub na nerwach od spodu skąpo owłosione. Listek szczytowy zwykle większy niż boczne i często klapowany. Kwiaty w silnie rozgałęzionych, stożkowatych wiechach, osadzonych na końcach pędów. Kwitnie w czerwcu-sierpniu.

Krzew bardzo wytrzymały na mrozy, natomiast nieco wrażliwy na suszę. Bardzo żywotny i ekspansywny, zwłaszcza na świeżych, wilgotnych glebach.

opis pochodzi z “Drzewa i krzewy”, Władysław Bugała, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 2000

Corylus avellana

 

Krzew wysokości do 4 m, o prostych pędach pokrytych cienką, ciemnobrązową lub zielonkawobrązową korą. Młode pędy gruczołkowato owłosione. Liście szeroko jajowate lub okrągławe, u podstawy płytko sercowate, ostro, podwójnie piłkowane, na wierzchołku krótko zaostrzone, obustronnie szorstko owłosione, zwłaszcza wzdłuż nerwów po spodniej stronie. odm. ‘Aurea’ (żółto listna) – młode liście i pędy żółte, starsze żółtozielone. W zimie pędy są barwy pomarańczowożółtej.

Krzew o stosunkowo małych wymaganiach glebowych, wytrzymały na suszę, jednak najlepiej rośnie na żyznych, głębokich i dostatecznie wilgotnych glebach. Znosi silne ocienienie, lecz rośnie również na słonecznych miejscach. Jest stosunkowo wytrzymały na zanieczyszczenia powietrza.

opis pochodzi z “Drzewa i krzewy”, Władysław Bugała, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 2000