Koskoroba
Pluszcz zwyczajny
Kaczka krzyżówka
Łabędź czarnoszyi
Łabędź czarny
Wiewiórka
opis
pożywienie
rozmnażanie
ciekawostki

Koskoroba ( Coscoroba coscoroba)

Koskoroba jest ptakiem o śnieżnobiałych piórach, wyjątkiem jest kilka lotek zabarwionych na czarno. Z białym upierzeniem kontrastuje czerwony dziób oraz różowe nogi.Ptak ten jest dosyć dużym przedstawicielem z podrodziny gęsi; długość ciała może wynosić 90- 120 cm. Często mylone z łabędziami, mają jednak krótszą szyję od nich oraz bardziej krępą budowę. Samce są nieco większe od samic, większe różnice nie występują. Naturalnym jego siedliskiem są podmokłe obszary Ameryki południowej, w pobliżu małych zbiorników wodnych, czasem tez można je spotkać w pobliżu wód słonych.
Głównym pożywieniem tych ptaków są rośliny wodne, ich nasiona, drobne ryby i małże.
Samica składa od 4 do 9 białawych jaj, wysiaduje je sama. Samiec w tym czasie intensywnie broni terytorium lęgowe przed intruzami. Po wykluciu piskląt rodzice wspólnie wodzą młode.
Pisklęta koskoroba opierzone są puchem w szarobrązowym kolorze. Pełne upierzenie zyskują w 2 roku życia, a w wieku 4 m- cy posiadają już zdolność lotu. Dojrzałość płciową uzyskują w 2- 3 roku życia.
Ptaki te swoją oryginalną nazwę zawdzięczają prawdopodobnie dzięki sposobie swojej komunikacji; porozumiewając się między sobą trąbią głosem; odgłos ten składa się z trzech sylab “kos- kor- ooo”

Pluszcz zwyczajny (Cinclus cinclus)

Ma krępą sylwetkę o długości 18-20 cm , umaszczenie piór brunatnoczarne z białym gardłem i piersią. Jest gęsto upierzony a pióra zawsze pokrywa warstwą tłuszczu, pochodzącego z gruczołu kuprowego. Sprawia to że okrywa piór jest nieprzemakalna. Jest to przykład przystosowania ; pluszcze większość czasu spędzają w korytach wartkich strumieni brodząc w wodzie, skacząc po kamieniach lub nurkując w poszukiwaniu pokarmu.
Brodząc w korycie strumieni łowią drobne bezkręgowce, oraz nurkują niekiedy łowiąc też drobne ryby. Pluszcz jest jedynym ptakiem śpiewającym który potrafi dobrze pływać i nurkować.
Gatunek ten tworzy monogamiczne pary, które zajmują dość duże terytorium lęgowe. Podczas toków samiec śpiewa i stroszy pierś, kłaniając się przed samicą. Lęgi składają dwa razy do roku (kwiecień, czerwiec), samica składa 4-6 białych jaj i wysiaduje je przez ok 20 dni.
– jest ptakiem narodowym Norwegii
– potrafi utrzymać zanurzenie do 30s ( na poziomie 1,5m).Posiada nozdrza z błoniastymi klapkami, dzięki czemu woda nie dostaje się do układu oddechowego
– krew pluszczy posiada więcej hemoglobiny niż u innych wróblowatych tej wielkości, pozwala to na dłuższe wstrzymywanie oddechu.

Kaczka krzyżówka( Anas platyrhychnos)

Samce swoim wyglądem znacznie różnią się od samic. Zachwycają opalizującą na zielono głową odgraniczoną białą przepaską od szyi, pierś jest ciemnobrązowa, upierzenie na grzbiecie brązowe. Dziób jasnożółty. Na skrzydłach podczas lotu widoczne granatowo lub fioletowo połyskujące lusterka, obrzeżone na biało. Podczas okresu godowego barwy kaczora są bardziej nasycone.
Samica jest mniejsza i ma znacznie skromniejszą barwę w kolorze ciemnobrązowym a dziób jest oliwkowy. Długość ciała tego gatunku wynosi do 65 cm a waga może dochodzić do 1,5 kg.
Krzyżówka jest właściwie wszystkożerna, chociaż podstawą jej diety jest pokarm roślinny (kłącze, rzęsa wodna), zjada też larwy owadów, drobne skorupiaki.
Okres godowy odbywa się zazwyczaj na przełomie lutego i marca; jednak niekiedy obserwuje się wybarwione samce już pod koniec grudnia. Nie jest to gatunek monogamiczny, kaczory po skończonej kopulacji poszukują już następnej partnerki. Kaczka wyprowadza jeden lęg w roku,na przełomie kwietnia i maja składa od 8-12 jaj, które samica wysiaduje sama przez okres ok 30 dni. Gniazda budowane są w różnych miejscach; w trawie a nawet wyżej na rozwidlonych drzewach. Młode są zagniazdownikami, od razu po wykluciu podążają za mamą i potrafią pływać. Dojrzałość płciową osiągają po upływie roku.

Jest to gatunek wędrowny, który odlatuje na zimę a do naszego kraju przylatują kaczki z północnej części Europy. Jednak coraz częściej zdarza się że kaczki na stałe zamieszkujące w kraju nie odlatują na zimę. Wynika to z dostępności do pokarmu, za co w dużej mierze odpowiedzialny jest człowiek.

– samiec krzyżówki jest bardzo aktywny pod względem rozrodczym, zdarza się że nachodzi samicę wysiadującą jaja, co często może prowadzić do zniszczenia lęgu.
Kopuluje także z innymi gatunkami kaczek, co być może wyjaśnia nazwę
– można potocznie powiedzieć że kaczki zasypiają tylko połową mózgu, druga jest w tym czasie aktywna i czuwa nad bezpieczeństwem stada i otoczenia
– zdarza się że samica składa jaja w nieswoim gnieździe,jednak nie są one odrzucane przez przybraną mamę

Na naszym stawie pływa stadko łabędzi. Towarzyszą im grupy rozgadanych kaczek krzyżówek. Wszyscy mieszkańcy żyją we względnej wspólnocie a krzyżówki są częstym gościem w łabędzim korytku, gdzie mimo czujnych spojrzeń gospodarzy najedzą się do syta

Łabędź czarnoszyi (Cygnus melancoryphus)

Odznacza się czarną szyją oraz dziobem z różową woskówką za którą ma czerwoną,kulistą narośl, zaś przy oku widnieje cienki biały pasek. Dymorfizm płciowy praktycznie nie występuje, waga samca wynosi do 5 kg a samica waży 4 kg, przy wielkości do 124cm. U tego gatunku skrzydła są dość krótkie, nie wpływa to jednak na umiejętność lotu.
Podstawą diety są rośliny wodne, owady oraz ikra ryb w porze lęgowej.
Gniazdują na brzegach, okres lęgowy przypada na czas jesienno – zimowy. Samica składa ok. 4-5 jaj i wysiaduje je sama przez okres 36-40 dni. Samiec w tym czasie znajduje się w pobliżu i troskliwie strzeże partnerki. Pisklęta mają brązowo-szarą szyję oraz jasnoszare nogi i dziób. Rodzice roztaczają troskliwą opiekę nad nimi we wczesnym wieku m. in przewożąc je na swoim grzbiecie. W porównaniu do innych łabędzi robią to częściej i dłużej.

Nie należy do gatunków zagrożonych, jest chętnie hodowanym ptakiem ozdobnym chociaż jego chów nie należy do najłatwiejszych.

– kulista, czerwona narośl na dziobie powiększa się u samców podczas okresu godowego
– łabędzie czarnoszyje należą do najcichszych z łabędzi
– gatunek ten spędza większość swego życia w wodzie,z powodu dotylnej pozycji nóg co sprawia że na lądzie poruszają się wyjątkowo niezdarnie w porównaniu do innych gatunków łabędzi

Łabędź czarny (Cygnus atratus)

Jak wskazuje nazwa rodzajowa łabędź ten ma piękne czarne upierzenie z białymi końcówkami lotek i czerwonym dziobem
Młode są ciemnobrązowe o jasno obrzeżonych piórach. Rozmiar ciała dorosłego osobnika wynosi ok 110-140 cm a rozpiętość skrzydeł 160-204 cm. Samice są niewiele mniejsze od samców(ważą ok 3,5 kg a samce do 8kg) a odcień piór jest delikatnie jaśniejszy Jest to gatunek monogamiczny, składa lęgi cały rok.
Podstawą diety tych łabędzi są rośliny wodne, które potrafią wyłowić nurkując nawet do głębokości 1m, dzięki długiej esowatej szyi .Na lądzie jedzą również trawę i zioła.
Gniazdo najczęściej zbudowane jest w formie eliptycznego kopca ze sterty roślinności o średnicy u podstawy ok 1m i 40 cm wysokości na wodzie lub w jej okolicy. Samica składa ok 5-6 jaj o zielonkawym kolorze, wysiaduje je przez okres 35-40 dni wspólnie z samcem, co nie jest typowe u innych gatunków łabędzi. Pisklęta są zagniazdownikami, niemalże zaraz po wykluciu opuszczają gniazdo.Łabędź czarny na przełomie XVIII/XIX w. został sprowadzony do Europy, gdzie do dziś jest chętnie hodowanym ptakiem ozdobnym. Zdarzają się ucieczki z prywatnych hodowli w wyniku których obserwuje się nawet składanie lęgów na wolności (przypadki dość częste w Wielkiej Brytanii). Samodzielna populacja tego gatunku istnieje w Holandii. W Polsce tylko raz zaobserwowano gniazdującą dziko parę; koło Raciborza w rezerwacie Łężczak.
– te duże i ciężkie ptaki aby wznieść się w powietrze potrzebują „długiego pasa startowego” o długości15-20m
– dojrzałość płciową osiągają szybko bo ok 18 miesiąca jednak pierwsze lęgi wyprowadzają w 3-4 roku życia
– gatunek ten ze wszystkich łabędzi przywiązuje najmniejszą wagę do terytorium; w poszukiwaniu pożywienia ptaki mogą łączyć się w ogromne stada i pokonywać setki kilometrów

Wiewiórka pospolita

Dobrze znany nadrzewny gryzoń z rodziny wiewiórkowatych. Zamieszkuje Europę i Azję w Polsce jest pospolita i występuje w całym kraju, głównie na terenach lasów i parków.
Można ją spotkać również w naszym parku. Jest aktywna również w ciągu dnia,co sprawia, że jest dobrym obiektem do obserwacji podczas spacerów. Przeciętna długość życia tego gryzonia wynosi ok 5 lat.
Żywi się nasionami i pędami roślin, grzybami, owocami, owadami, jajami ptaków oraz pisklętami.
Ciąża wiewiórki trwa ok 38-39 dni. W jednym miocie rodzi się od 2-8 młodych, które zaraz po urodzeniu są ślepe . Po upływie miesiąca młode otwierają oczy. Przez 8 tyg piją mleko matki.
Dojrzałość płciową młode wiewiórczęta osiągają już w 10-12 miesiącu życia.
– wiewiórki w celach gromadzenia zapasów zakopują nasiona- przyczyniają się tym do ich rozsiewu
– na gałęziach drzew suszą grzyby
W Polsce wiewiórka podlega ochronie gatunkowej.
Gryzoń ten może być zagrożony wścieklizną.
Podczas obserwacji przy okazji spotkania wiewiórki podczas spaceru, należy zwrócić uwagę czy zwierzę nie jest ospałe lub pobudzone na przemian. Jeśli nie wykazuje lęku przed człowiekiem, zagrożenie wścieklizną jest prawdopodobne.
O tym podejrzeniu należy poinformować służby miejskie lub leśne.